evdeyim, salonda battaniyenin altında pis yedili var tvde. ben kucağımda lap topla ööyle yatıyorum. ooh diiceksin ama deme. eve geldim 5 bucuk gibi yyle yorgunum ki kolum kalkmıyor. direkt yattım yatağa emraha msj attım ben uyucam biraz diye gözlerimi kapattım. sonra kapı tıkırtısıyla gözümü açtım ki aradan BİR SAAT GEÇMİŞ... gözllerime inanamadım. o kadar yorgun ya da halsiz ya da bu aralar böyle bir depresif olduğumdan mı neden bilmiyorum işte. rejimdeyim ya akşam yemeği yemiyorum güya emrah bana azıcık z yağlı taze fasülye hazırladı. bana soruyor ısıtıyımmı die. bilmem dedim. soğuk mu yersin sıcak mı bi şey söyle dedi. ben uyku hali ılık dedim. ılık seviyorum çünkü z yağı fasülyeyi. neyse yedik ama o kadar halsizim ki hala kolum kalkmıyor. ama ev temizlemem gerek. mızıldanıp duruyorm emerah hadi git salona uzan dedi. sallana salana kalktım, gittim elektrik süpürgesini açtım evi süpürüp sildim. emrah da mutfağı süpürdü bulaşıkları filan halletti. bir makina da çamasır attık. çükü yarın nöbetçiyim cuma da pınar gelecek. o sebeple yaptım. cuma da eve gelince toz alırım. olur biter.  bi şeyler yemek istiyorum yaa. bu arada elma sirkesi içmeye başkıcam akşam yemeklerden sonra daha doğrusu akşamları yemek  niyetine :) yarın ara kıdem nöbeti tutcam. ayda bir tane yazıolar ya. yazmasalar aslında daha ii olacak 3 ay sonra  3 senelik  olacaz artık. ama hala amele biziz bölümde. neyse napayım değiştiremicem şeyler için canımı sıkmıyorum. işte böyle. hadi cnm ii geceler.

1 subat- barış manco -1999

Bugün sevgili blogum, benim çocukken hayranı olduum barış manconun ölüm günü, 1999 da ölmüş. 14 sene olmuş. o günü o kadar iyi hatırlıyorum ki. bizim kızlarla toplanıp dışarı çıkacaktık. çıktık da ama ben çok üzgündüm. toplanıp flinstones diye bir pizzacıya gitmiştk. mcdonaldsın arkasında. o sokağı hatılıyor muun? sıla seda pınar vesile ben özgür var mıydı hatırlamıyorum.ne kadar garip şimdi kimseden haberim yok. barış manco da öldü. hazı salih amca da hastaymış. yaşamaktan vazgeçmiş diyor babam. ölüm beklermişş. o da ölürse kimse kalmıcak. barış manco benim sevgi adamım allah rahmet eylesin.

günaydın

bugün pazartesi sabah 9. işe geldim. yaptığım kepekli sandviçle muhtemel dün akşamdan kalan çayı ısıtıp kahvaltı yaptım. acil hastalarını devraldım. tv açık sabah haberlerine bakıyodum. evde gibi:) şimdi acil hastalarına bakmaya gidicem. haberlerde kar tatili diyorlar. ankarada kar yağmış ben görmedim ama. bu sabah emrah adliyeye başladığı için kendim geldim. 20 dk sürdü :(  dün polatlıya gittik. babam orda kaldı. yarın dedemin 7si. zaman.. ve zamama nir çizik attığımız bugünden sana merhaba...

1 ocak 2013

dedem öldü.. 

31 aralıktı, mutluyum çok güzel bir yılbaşı falan yazacaktım. geçti vakit ertesi gün nöbetçiydim. nöbette yazarım diye erteledim...

nöbette hiç yalnız kalamadım. yalnız kalınca yazarım gün uzun diye yeni yıl umutlarımı beklentilerimi yazmayı erteledim..

akşam 5 gibi telefon geldi. dedem ölmüştü. arayan bernaydı. babama ulaşamadığını söylüyordu. hemen babamı aradım ilk dııt sesiyle kapattım nasıl söylerim dedim annemi aradım. öğrenmişler...

bugün 2 ocak 2013, sabah reha bey öküzünden zor bela mazeret iznimi alıp gittik polatlıya ben yusuf emrah mustafa amca. 

dedemi yıl başında arayacaktım fırsat olmadı. aramadım. erteledim... 

en son 27.aralıkta saat 21:35'te konusmusuz. dedem aramış. kaç dk konustuk hatırlamıyorum. sesi güzel geliyordu. hiç ölmez gibi. zaten de iyiydi. ama ölmüş işte. polatlıdaki ev kapanacak şimdi. dedemle birlikte bütün bir mazi toprak altına gömüldü bugün. ertelediklerimiz de bizim yanımıza kaldı.

babam dedemi gösterdi. pembe beyaz yüzünü çevreleyen saçları beyaz değğil de sarı gibi geldi bana. sanki yaşıyordu, sanki uyuyordu. 

dedeciğim, ölümünden sonra ilk özleyeceğim yakınım sensin. senmişsin. ama bunu da geç öğrendim. allah rahmet eylesin.